آیا دنده گردنی خطرناک است؟

اگر عارضه دنده گردنی درمان نشود، می‌تواند سبب لخته شدن شدید خون در شریان‌های شود. لخته‌ها می‌توانند بر جریان خون بازو و دست تأثیر بگذارند. لازم به ذکر است که به ندرت، لخته‌های خون نیز می‌توانند به مغز بروند و باعث سکته مغزی شوند.
بنابراین، در صورتی که علائم این عارضه را دارید، مهم است که به موقع درمان شوید.

روش‌های تشخیص دنده گردنی

1. معاینه فیزیکی

   برای بررسی علت این عارضه پزشک در ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. این معاینه فیزیکی شامل این است که اندام فوقانی در شرایط خاصی قرار می‌گیرد تا فشار بیشتری به اعصاب توراسیک و عروق وارد شود. در صورتی که در این شرایط علائم بیمار شدت یافتند و احتمال وجود بیماری دنده گردنی وجود دارد.

2. اولتراسوند

   استفاده از امواج صوتی برای مشاهده داخل بدن، از جمله مشاهده جریان خون کاربردی است. معمولاً این اولین آزمایشی است که برای بررسی این تشخیص استفاده می‌شود.

3. سی تی اسکن

   در این روش به بررسی تغییرات استخوانی در محل پرداخته می‌شود.

4. ام آر آی

   با استفاده از ام آر آی می‌توان تغییراتی که فضای توراسیک اوت لت را تنگ کرده‌اند، مشخص کرد.

5. الکترومیوگرافی یا تست نوار عصبی

   در این تست پزشک تحت فشار بودن اعصاب اندام فوقانی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

6. آنژیوگرافی

   از این روش جهت ارزیابی فشار به شریان ساب کلاوین استفاده می‌شود.

7. ونو گرافی

   این تست برای بررسی فشار به ورید ساب کلاوین مورد استفاده قرار می‌گیرد.

8. سونو گرافی داپلر

   از سونوگرافی داپلر نیز برای ارزیابی اینکه ورید و یا شریان تحت فشار قرار دارند یا خیر، استفاده می‌شود.

9. آرتریوگرام

   این روش شامل قرار دادن یک لوله کوچک و توخالی (کاتتر) و رنگ کنتراست در شریان‌ها، سپس عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌باشد.

روش‌های درمان سندرم دنده گردنی

به منظور کاهش درد و علائم و در نهایت رفع آن، از روش‌های زیر برای درمان دنده گردنی استفاده می‌شود:

دارو درمانی

برای تسکین هرگونه درد و تورم، پزشک ممکن است یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ناپروکسن یا دیکلوفناک تجویز کند.
در صورت ایجاد لخته‌های خونی، ممکن است داروهایی برای شکستن آنها و داروهای ضد انعقاد برای جلوگیری از ایجاد لخته‌های بیشتر تجویز شود

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می‌تواند برای کاهش درد و کنترل علائم این عارضه مؤثر باشد، اما تقریباً نمی‌تواند یکی از روش‌های درمانی دائم آن به شمار رود. فیزیوتراپی از تکنیک‌هایی مانند گرما درمانی برای تسکین درد، تمرینات بازو و دست برای بهبود گردش خون و قدرت، تمرینات اصلاح وضعیت بدن برای کاهش علائم، تمرینات شانه و گردن برای بهبود وضعیت بدن و تسکین علائم و … استفاده می‌کند.

جراحی

1. یکی از روش‌های رایجی که برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می‌گیرد، جراحی دنده گردنی است. در این روش جراح، دنده گردنی و یا نوار بافتی که سبب ایجاد فشار روی عصب می‌شود را خارج می‌کند. معمولاً اگر پس از 4 ماه با استفاده از روش‌های قبلی، علائم کاهش پیدا نکنند، از جراحی استفاده می‌شود.